Jarenlang ben ik de verbinding met mezelf volledig kwijt geweest. Ik leefde vanuit mijn hoofd, vanuit mijn to do’s en ik beleefde het leven terwijl ik niet 100% aanwezig was in het moment. Ik genoot zeker wel van dingen die ik deed of de kinderen en ik voelde ook zeker heel veel liefde voor ze, maar ergens diep van binnen wist ik, ik zou nog veel meer kunnen genieten en dit hoort niet zo te zijn. De opvoeding en het gedrag van de kinderen vond ik echt niet makkelijk, er was veel onrust bij ons allemaal, het slapen ging slecht en het leek alsof we in een vicieuze cirkel zaten met z’n allen. In plaats van dat ik in een weekend oplaadde, was ik helemaal kapot na een weekend samen zijn. Ontspannen lukte niet meer, zodra ik op de bank zat, begon de onrust en wilde ik eigenlijk weer dingen gaan doen of bijvoorbeeld gaan opruimen. Langzaam begon wel bij mij het lichtje te branden, dat het gedrag van de kinderen een reactie was op de mijne, maarja, hoe verander je dit.
Tot ik op een dag wakker werd en ineens alle puzzelstukjes op zijn plek vielen. Zo kon het niet langer. Ik ben bij een lichaamsgerichte therapeut gekomen en heb een aantal belangrijke beslissingen genomen. Bij deze lichaamsgerichte therapie leerde ik weer te voelen en echt verbinding te maken met mijn lichaam en wat het mij wilde vertellen. Alle spanning en onrust die in mijn lichaam zat is er langzaam uitgekomen, ik leerde dat deze spanning en onrust een signaal was, dat ik niet in verbinding met mijzelf was geweest en onbewust veel emoties (boosheid, frustatie, angst, verdriet etc) had geblokkeerd. Dit heb ik nooit zo bewust gedaan, maar mijn overlevingsmechanisme van gewoon doorgaan, niet zeuren en positief blijven, zorgde ervoor dat deze emoties er niet mochten zijn.
Omdat ik door het onderdrukken van emoties blokkades in mijn lichaam kreeg, reageerde mijn lichaam met onrust, spanning en leven vanuit mijn hoofd om maar niet te voelen wat er onder zat. Als een bal die je onder water probeert te houden. Zo kwam ik in een vicieuze cirkel, want hoe heftiger de spanning en onrust, hoe meer mijn overleefsysteem aan het werk ging om maar niet te voelen. Tot het niet meer ging. De bal is uiteindelijk toch boven water gekomen 😊
En toen begon het voelen, ik heb nooit geweten dat ik zo intens en diep kon voelen, boosheid, verdriet, pijn, maar ook intens geluk en intense liefde. En de allerbelangrijkste les die ik hieruit leerde was, het is niet het voelen waar ik bang voor hoefde te zijn en wat ik niet kon dragen, het enige waar ik echt last van heb is de onderdrukking. Het in mijn overleefsysteem schieten en uit verbinding gaan met mezelf. Niet meer voelen. Want in de overgave aan alles wat er is en alles wat je voelt, vind je de weg terug naar jezelf. Dan kom je thuis bij jezelf. Dan is er innerlijke rust.
Hoe meer ik in verbinding met mezelf kwam, hoe beter het ook met de kinderen ging. Als ik kalm en ontspannen ben, zijn de kinderen dat ook. En de liefde die ik nu voor mezelf en voor mijn kinderen kan voelen, overstijgt echt alles wat ik ooit gevoeld heb.
Hoewel ik de verbinding gelukkig bijna nooit meer echt kwijt raak, is elke dag een avontuur in mezelf. En dat gaat met vallen en opstaan. Er zijn dagen dat ik door veel situaties getriggerd wordt, soms merk ik het nog eerder aan het gedrag van de kinderen, dan aan mezelf 😊. Dan schiet ik soms zo weer in een overleefstand van niet voelen en leven vanuit mijn hoofd. Dan wil ik weer doorgaan en begint de spanning en onrust weer toe te nemen. Dat is ook niet erg, er zullen altijd situaties zijn waardoor je getriggerd wordt en de overleefsystemen hebben vaak heel wat jaartjes gedaan om te ontstaan, die lossen ook niet zomaar op. Ze zijn ook niet slecht, ze zijn gekomen om je te beschermen. Omdat je als kind bepaalde emoties niet kon dragen, omdat je gewoon te klein was. Maar nu ben je volwassen en kan je het wel. Soms met wat hulp.
De eerste stap bij onrust en leven vanuit je hoofd is ontspannen. De onrust komt voort uit spanning van het onderdrukken van emoties. Als je meer in ontspanning komt, ga je voelen. En zodra je gaat voelen, komt ook de verbinding met jezelf weer terug.
Bij de Relax kids lessen leer ik de kinderen dat ze op meerdere manieren kunnen ontspannen. Als je namelijk veel onrust en spanning hebt, lukt het niet om ineens te gaan liggen en ontspannen. Je kan ook ontspanning vinden in bewegen, spelen, stretchen. De spanning wordt ontladen en je lichaam kan steeds meer tot rust komen. Daarna gaan we voelen, ademen, affirmaties doen en oefeningen om te leren geloven in jezelf en als laatste stap gaan we met een visualisatie ontspannen.
Mijn droom is dat alle kinderen de tools krijgen om te leren ontspannen, voelen en verbinden met zichzelf. Zodat ze zichzelf niet hoeven af te sluiten of vanuit een overleefsysteem gaan leven. Zodat ze het vertrouwen in zichzelf voelen en zichzelf leren dragen bij alles wat er in hun leven gebeurt. Dat ze opgroeien als zelfbewuste, krachtige volwassenen, die op hun beurt de wereld ook weer een stukje mooier gaan maken.
Help jij mee aan deze droom?