Hoe vaak horen we dat niemand perfect is en dat we allemaal wel “iets” mankeren wat niet perfect zou zijn? Wat voor beeld creëren we daarmee onbewust voor onze kinderen? Dat er iets zoals perfectie bestaat en dat we dat nu juist niet bereiken of zijn.
Wat als we vanaf nu allemaal alleen nog maar de boodschap zouden krijgen: je bent perfect zoals je bent. Je hoeft niks anders te doen, je bent volmaakt. Alles wat je bent, wat je voelt, wat je doet, is zoals het moet zijn en dat maakt jou tot wie je bent. Hoe zou de wereld dan zijn en hoe zouden kinderen zich ontwikkelen? Dan leren ze te vertrouwen op wat ze van binnen voelen. Als alles is zoals het moet zijn, hoef je niet te veranderen, je aan te passen of te streven naar wat anders. Want je bent goed genoeg. Dan kan je al je energie stoppen in het simpelweg zijn. Dat wil niet zeggen dat we ons dan niet ontwikkelen of blijven stilstaan. Groeien en ontwikkelen is iets van mensen van nature doen, de vraag is alleen, wil je ontwikkelen vanuit de basis dat je niet goed bent zoals je nu bent. Of wil je ontwikkelen vanuit de basis dat alles goed is en dat de weg die je loopt zich als vanzelf ontvouwt.
In essentie zijn we allemaal puur, echt, heel, compleet en perfect. Vooral bij jonge kinderen zie je dit heel goed terug, ze zijn vol trots over zichzelf en vinden dat ze alles heel goed kunnen. Vanaf een jaar of 6/7 zie je het gebeuren dat kinderen kritisch over zichzelf worden en eigenlijk gaan streven naar iets wat ze niet zijn. Dit is zo zonde..
Wat voor voorbeeld ben jij hierin naar je kind toe? Kan jij jezelf echt zien als het perfecte wezen wat je bent? Of vind je jezelf niet leuk, te dik, te dun, niet aardig of begripvol genoeg? Kinderen leren van ons, ze spiegelen ons gedrag. Dus zucht maar even diep en gooi alle beperkende overtuigingen en gedachten die je over jezelf hebt van je af. Adem dan diep in en voel: jij bent perfect zoals je bent!!